Langebaan kortebaan
Marathon
Kunstrijden
Shorttrack
Jeugd
Toerschaatsen
Schoonrijden
Inline Skaten
Archief 17/18
Wedstrijdkalender Marathon.
Regio-West Marathon / 6-Banen toernooi - Gewestelijke kampioenschappen.
| Datum |
Tijd |
Plaats |
Volgorde | Ronden |
| 22 oktober | 20:00 | Utrecht | D C M | 45-70-70 |
| 4 november | 20:00 | Den Haag | M D C | 70-45-70 |
| 5 november | 20:00 | Haarlem | C M D | 70-70-45 |
| 1 december | 21:15 | Alkmaar | D C M | 35-50-50 |
| 10 december | 21:00 | Utrecht | M D C | 50-35-50 |
| 16 december | 20:15 | Hoorn | C M D | 70-70-45 |
| 29 december |
21:15 | Alkmaar | M D C | 50-35-50 |
| 3 januari | 21:00 | Amsterdam | D C M | 35-50-50 |
| 14 januari | 18:00 | Alkmaar | M D C | 50-35-50 |
| 20 januari | 20:15 | Hoorn | C M D | 70-70-45 |
| 3 februari | 20:00 | Den Haag | D C M | 45-70-70 |
| 25 februari | 19:30 | Haarlem | C M D | 70-70-45 |
Gewestelijk Kampioenschap |
||||
| 22 november | 20:00 | Amsterdam | D H M | 50-100-70 |
Gewestelijk Jeugd Kampioenschap
| 7 januari | 17:00 | Haarlem |
Verslag 6 banen wedstrijd Masters over 70 ronden Den Haag 03-02-2018
De opkomst was niet echt geweldig. Worden de oudjes wedstrijdmoe of zijn ze extra gevoelig voor griep?
Aan het ijs lag het niet, dat was hard en glad. Misschien hadden sommigen nog Weissensee-ijs in de benen?
Als liefhebber was ik daar (Oostenrijk) ook geweest in de eerste week van het NK. De omstandigheden waren geweldig mooi.
Een beetje sneeuw, goed ijs en veel zon. Iedereen was blij en de wedstrijden verliepen op rolletjes.
Wel haalden de mannen het nieuws. Met name Arjan Stroetinga, die had de twijfelachtige eer 2 rode kaarten in één wedstrijd te krijgen.
Als pas gediplomeerd scheidsrechter heeft elke overtreding mijn aandacht.
Op de beelden waren de overtredingen wel degelijk heel goed te zien en waren de rode kaarten denk ik ook terecht.
Ik stond er met mijn neus boven op en heb de overtredingen in de finishstraat niet kunnen waarnemen. Wel zag ik een paar mannen vallen.
Om het goed te kunnen zien heb je echt camerabeelden nodig en gelukkig maakt de KNSB daar nu ook reglementair gebruik van.
De rijders hebben allemaal ongeveer dezelfde snelheid nl 50 a 60 km/uur en zei zien alles heel goed maar de jury staat stil en als je dan naast de baan staat gaat alles dus met 60km aan je voorbij en valt er maar weinig te zien, behalve wellicht als iemand van zijn vaste lijn afwijkt.
En daar hebben we een dingetje. In artikel 423 paragraaf 3.a.2 staat: gele kaart voor:- Het van de rechte lijn afwijken; Het hinderen van een inhalende en/of een ingehaalde deelnemer.
Als nu de kopman van een team (zeg van Jillert Anema) in een treintje naar de streep getrokken wordt, en de rijders die de snelheid hoog houden maar te pas en te onpas eruit stappen is het voor inhalers bijna onmogelijk om daar voorbij te komen zonder het risico te hebben tegen een afzwaaier op te rijden. Helaas zien we dit regelmatig. Een gele kaart voor je tegenstander (die toch al geen kopman is) brengt de gedupeerde niet in een winnende positie. Gelukkig is twee kaarten geel automatisch rood en volgens het reglement mag er ook direct rood worden gegeven.
Dat soort dingen komen bij de master wedstrijden nauwelijks voor. Daar zijn weer andere dingen aan de orde zoals: mag een achterblijver in het zesbanen toernooi die een ronde achterstand heeft, in zijn poging om het rondje weer in te halen, dit in een kop groep doen, of op een andere manier (wellicht ongewild) de wedstrijd beïnvloeden? Landelijk kom je dit niet tegen want daar moet je direct de wedstrijd verlaten.
De wedstrijd begon met 29 man en de snelheid werd langzaam maar zeker opgevoerd naar grote hoogte.
Het ging zo hard dat er al snel maar 17 man overbleven. Omdat het ijs van hoge kwaliteit was en de top aan elkaar gewaagd is, werden alle uitloop pogingen teniet gedaan.
Als ik mijn aantekeningen erbij pak dan waren de volgende mannen regelmatig voorin te vinden: Romke de Haan, Arnold Gaassenbeek, Arjan Bakker,Gem Wender, Sandro Cara, Edwin Roetman, Remco de Mik en Stan Nelissen. Op het einde probeerden Jan Hubert, Henk Huitema en Robin Veerman nog weg te komen, maar uiteindelijk werd het een massasprint met 17 man.
De finish was close en de hoge snelheidscamera gaf de doorslag.
De winnaars waren 3de plek: Arjan Bakker, 2de plek:Edwin Roetman en 1ste Robert Gaassenbeek.
In het algemeen klassement doet Kees Mooijer goede zaken door sterk te rijden en ook omdat Tonny van Vliet verstek liet gaan.
De nummers 1 en 2 zijn al bekend met nog 1 wedstrijd te gaan op 25 februari in Haarlem. Start 19.30 volgorde C/M/D wederom 70 ronden voor de Masters.
Na afloop de prijsuitreiking. Tot dan in Haarlem.
Verslag 6 banen wedstrijd Masters over 70 ronden in Hoorn 20-1-2018
Hyena’s op het IJs
Hyena’s op het IJs, zo heet de documentaire van Barbara Barend over de Nederlandse Shorttrack ploeg die afgelopen vrijdag in primaire ging op de website van KPN. Het is een uitspraak van Jeroen Otter, de trainer.
Als je de documentaire ziet dan blijkt het allemaal wat minder bloeddorstig dan het lijkt, maar maar Otter bedoelde dat de competitie niet slaapt en toeslaat op onverwachte momenten.
Dit houdt natuurlijk automatisch in dat zijn ploeg de sterkste en slimste hyena’s van het pact moeten zijn. (link onderaan)
De vergelijking met marathonschaatsen is gemakkelijk te maken.
In de laatste ronde, bij het afsprinten van het peloton, hadden twee hyena’s mot met elkaar en steeg er een hevig gegrom op uit de voortrazende meute dat op weg was naar de finishlijn 300 meter verderop.
Wat er gebeurde zijn de lezingen verschillend over maar eerlijk is eerlijk, de scheidsrechter zegt niet voor niets, bijna elke keer voor de wedstrijd: “handjes thuis mannuh”.
De wedstrijd was 64 ronden eerder begonnen met 40 rijders, waarvan er uiteindelijk 25 de finish haalden.
Gem Wender reed in de eerste ronden voor het peloton uit. Sjoerdt Brand, Dennis Bloedjes en Jan Hubert proberen het ook een paar keer, waarna bij rondebord op 55 Arnold Gaassenbeek, Tonny van Vliet en Gem Wender een kopgroepje vormen dat er serieus uit zag. Zowel Arno als Kees Mooijer proberen er bij te komen. Ook Richard Kramer en Cees Hooft proberen het, maar redden het niet en de drie man blijven kop over kop tempo houden. De afstand loopt maar moeizaam op, na 15 ronden is de afstand nog maar 100 meter en geeft Gem het op. Er zijn nog wat aanvallen van wederom Cees Hooft, Sam Meissen en Robert Gaassenbeek en bij het ronde bord op 35 hebben de twee koplopers meer dan 200 meter en zijn uit het zicht van het peloton. Met het rondebord op 29 volgt er wederom een aanval waardoor het peloton op hol slaat en er een ware slachting plaats vind en achterin 6, 7 man de aansluiting dreigen te missen. Deze hergroeperen toch weer en bij ronde bord op 22 is er eindelijk de aansluiting van Tonny en Arnold. Door de demarrage van het peloton rijden er 3 rijders voor het peloton uit, het zijn Arno, plek 3, Robert, plek 4 en Richard Kramer op de 5de plek. Deze drie mannen worden weer “opgeveegd” door het peloton zodat er bij 6 de bel klonk en Arnold en Tonny in de laatste 5 ronden konden bepalen wie de winnaar zou worden. Een ongelijke strijd want Arnold is verreweg de betere sprinter en ik denk ook wel wat jonger dan Tonny??
Tonny toonde zich een sportief verliezer en kwam breed lachend over de finish. De broer van Arnold, Robert, werd eerste van het peloton.
PS
In gesprekken achteraf, met de rijders, ben ik er achtergekomen dat er nog steeds rijders zijn die de spelregels van het afsprinten niet weten en bovendien hadden veel niet gezien dat er twee man weg waren en een rondje hadden. Ondanks het feit dat de speaker het herhaaldelijk heeft omgeroepen en de scheidsrechter zelfs het ijs was op gegaan om het toe te schreeuwen was het voor velen een verrassing.
Misschien is het een idee om eens in de laatste fase naar de scheidsrechter te kijken of als eer iemand in het publiek staat af te spreken dat die aangeeft met zijn vingers wanneer de bel komt.
Link naar Hyena’s op het IJs https://www.kpn.com/beleef/square/hyenas.htm
Verslag Flevobokaal Masters 55 jaar en ouder in Biddinghuizen 9 januari 2018
Het was een prachtige avond met een licht oostelijk windje. De 55+ mocht om 1800 uur het spits afbijten.
De dames bij de inschrijftafel hadden er weer zin in en zaten paraat met de handtekeningenlijsten, de trommel met dropjes en de “cap” nummers.
De rijders zaten verdeeld over twee kleedkamers gezellig te keuvelen met toch een gepaste wedstrijdspanning.
Twintig minuten voor de start togen een aantal richting ijsbaan die er wat sjoemelig uitzag, maar wel schoon was.
De temperatuur was inmiddels naar de 5 plus gestegen,( de dagen ervoor lag het rond 0 graden) maar het ijs was redelijk hard, met oneffenheden en heel goed te rijden.
En……. Biddinghuizen is geen 400m kunstijsbaan, dat is juist de charme en daar hoort dan ook geen perfect spiegelende ijsbaan bij.
De KNSB had weer een professionele jury met scheidsrechters delegatie afgestuurd en de speaker deed als vanouds weer enorm zijn best.
Na 3 minuten wachten mochten de mannen van start gaan.
Ik had “pool” positie en vond het prima, want het zal niet de eerste keer zijn dat er in het gedrang van de eerste bocht al een valpartij is.
Even verderop de kop overgegeven en liet ik het werk aan de jongere garde over.
Na een rondje vond Tjamme Hoeksma het wel genoeg en ging er met grote klappen vandoor.
Voorin dachten velen: “laat die lange vent maar harken”, maar als je Tjamme de ruimte geeft zie je hem niet meer terug.
Wil van der Neut, ook al zo een man van de ultra lange adem, zag het gevaar en snelde naar Tjamme toe.
Zo kon het dat beide heren ronden lang voor het peloton uit reden. Maar ze bleven inzicht.
Het leek haast op een kat en muis spel want als het peloton de mannen bijna ingehaald hadden ging de snelheid er weer uit. En liepen de heren weer van ons weg.
Na een aantal ronden werden de heren dan uiteindelijk ingerekend.
De snelheid zat er goed in en slechts één keer zakte de snelheid naar wandelsnelheid. Niet voor lang overigens.
En zo kon het dat we uiteindelijk aan het einde van de wedstrijd een hogere gemiddelde snelheid hadden dan de jonge garde van 40-55 jaar.
De laatste twee ronden zijn natuurlijk het spannendst.
De kanshebbers melden zich één voor één voorin zonder echt kopwerk te willen doen.
Uiteindelijk had Aart van Dalen er genoeg van en ging in de laatste ronde op kop sleuren. Dit waarschijnlijk omdat hij in de vorige wedstrijd vast kwam te zitten en niet goed aan zijn eind sprint toe kwam.
De mannen achter hem, inclusief ik zelf, vonden het wel prettig want dan komt er niemand meer omheen en rijd je in een treintje naar de finishstraat.
Daar is het altijd moeilijk om nog een plaatsje vooruit te komen, eerder wordt je dan nog eens ingehaald.
Zelf wist ik de schade nog te beperken en reed alleen Nico van Bergeijk me nog voorbij.
Bart Schaafsma en Henk van Walderveen hadden minder geluk. Bart moest zelfs in zijn sprint zijn tweede positie aan Jacques de Vries en Leo Kluifhooft afstaan.
Aart bleek nog genoeg sprintvermogen te hebben en kon het peloton voor blijven en kreeg daarmee de verdiende eerste plaats.
Het was weer een goed georganiseerd en gezellig evenement met volgende week weer een wedstrijd.
Voor de uitslag kijk op de website van www.masterskating.nl
met vriendelijke groet,
Haijo van der Werf
Verslag 6 banen wedstrijd Masters Amsterdam 3 januari 2018
Een paar dagen na het NK mochten de Masters weer aantreden voor de 6-banen competitie. Het NK, waar de masters op de website van de KNSB vergeleken worden met Erica Terpstra met de opmerking “ook dat moet je niet willen”.
Een stuk van Eric Korver, waar de KNSB tot op heden nog geen afstand van heeft genomen. (zie het proza van Eric onder dit verslag)
Ik wil er niet veel over kwijt, maar vraag me werkelijk af wat het probleem is, meestal mogen de masters aantreden op onmogelijke tijdstippen en in dit geval ook nog op heel smerig ijs waar de bocht nauwelijks te houden was.
Een excuus zou toch wel op zijn plaats zijn geweest maar op facebook volhard Eric in zijn standpunt.
Ook vraag ik mij af wat de sponsors van de KNSB vinden van deze manier van journalistiek waar een hele groep oudere rijders worden weggezet.
Een groep rijders die vanavond weer hebben laten zien dat er wel degelijk strijdlust is.
Met het rondebord op 50 vertrokken 30 rijders op de stormachtige Jaap Edenbaan. De lage opkomst had er alles mee te maken dat de mannen een vol programma hadden en in de afgelopen week al 3 marathons hadden gereden.
Sjoerd Brandt neemt na het startsignaal, evenals tijdens het NK, de leiding en gaat er van door. Deze ontsnapping duurt niet te lang, het peloton is nog vers en de wind waait hard, ook voor Sjoerd.
Met het ronde bord op 36, zet Kurt Wubben een demarrage in. Arnold Gaasenbeek ziet het gevaar en rijdt naar Kurt toe. Ook Tonny van Vliet ziet wat er gebeurt en probeert bij de twee vluchters te komen, maar moet al snel opgeven.
Arno van der Veen gaat het ook proberen samen met Paul Robijn en Sam Meissen. Alleen Arno zet de poging voort en blijft zodoende tussen het peloton en de twee vluchters, Kurt en Arnold, in rijden.
Deze hebben met het rondebord op 32 ongeveer 200 meter voorsprong en met het rondebord op 29 nog 100 meter te overbruggen. Na 2 ronden is deze 100 m beslecht en bereiken Kurt en Arnold de staart van het peloton met het rondebord op 27.
Dan heeft Arno in zijn eentje nog vele ronden te gaan. Het lukt hem het verdiende rondje te pakken met het rondebord op 19.
Intussen heeft Richard Kramer diverse keren verwoed het peloton op sleeptouw genomen. De mannen die richting bel (rondebord op 6) herhaaldelijk voorin zijn te vinden zijn Richard Kramer, Tonny van Vliet, Kees Mooijer en Robert Wiers.
Deze laatste neemt 3 ronden voor de bel een vlucht voorwaarts en weet een gat te slaan en rijdt 4 ronden solo naar de finish. In de laatste bocht komt Edwin Roetman met machtige klappen op een voorsprong en wint de pelotonsprint.
De plaatsen 1,2 en 3 moeten bepaald worden in de laatste 5 ronden. Dat Arno dit niet gaat winnen, na zijn slopende solo vlucht, was voorspelbaar, maar dat Kurt Wubben van Arnold zou winnen verraste.
Kurt deed het slim en gaf Arnold, de betere sprinter, geen kans door vors aan te zetten in de voorlaatste bocht en wist daardoor een gaatje te slaan. Na deze bocht raasde de storm keihard in lengte richting over de baan waardoor Arnold de harde wind vol in het gezicht kreeg en niet in de luwte van Kurt kon rijden. Kurt had genoeg power om de snelheid vast te houden, ging met voorsprong de laatste bocht in en reed met gemak, met de wind in de rug, solo naar de finish.
1 Kurt, 2 Arnold en 3 Arno
Haijo van der Werf
Landsmeer 4 januari 2018
Naschrift: In het stukje van Eric Korver wordt ook even voorbij gegaan aan het feit dat zonder masters, de ambassadeurs en kweekvijver voor allerhande vrijwilligers taken bij de KNSB, het NK sowieso lastig wordt te organiseren. Ook betalen de honderden Masters met zijn allen het ijs waar de handjevol C rijders zich klaar kunnen stomen voor de top. Dus ik zou zeggen houdt de 40+ er in G*ds naam bij. Schaatsen is een breedte sport en de 40+ is de meest bezette groep op menig ijsbaan. Laat hen en hun aanhang meegenieten zoals het altijd geweest is. Het is al storend dat ze meestal op een onmogelijke tijd mogen aantreden en in dit geval ook nog op, naar ik van hen begrijp, heel smerig ijs waar de bocht nauwelijks te houden was. Verder, het stukje van Eric maar gauw vergeten maar enige rectificatie/excuses zou op zijn plaats zijn, hij schrijft geen persoonlijke column maar een verslag voor de KNSB. Of heb ik het mis?
Erben Wennemars mag zich nog een jaar Nederlands kampioen marathonschaatsen bij de Masters noemen. De voormalig wereldkampioen sprint zegevierde in Utrecht voor de tweede keer op rij. In de finale schudde hij eenvoudig medevluchter Kurt van de Nes af. Arnold Gaasenbeek legde net als vorig jaar beslag op het brons.
Mooi succesje natuurlijk voor Erben Wennemars, die het na vijf dagen commentaar leveren bij het olympisch kwalificatietoernooi niet heel makkelijk vond om te schakelen naar zelf schaatsen. "Het was best pittig en toch weer even wennen", vertelde de man uit Dalfsen, die tevreden was met de uitkomst. "Als je meedoet wil je toch altijd winnen."
Toch kan het geen kwaad de aanwezigheid van de masters op het Nederlands kampioenschap even tegen het licht te houden. Want als de wedstrijd in Utrecht iets duidelijk maakte, dan is het wel dat de race voor de veteranen in deze setting een lelijk eendje is. Tussen het geweld van de Topdivisies en de neo-senioren vallen de masters simpelweg uit de toon. Waarom nog steeds wordt vastgehouden aan deze constructie is niet duidelijk. Het is alsof je tijdens een Nederlands kampioenschap zwemmen Erica Terpstra weer in het water ziet springen, en ook dat moet je niet willen.
Andere oplossing
Dat de masters enthousiast zijn, prima. Dat ze om een Nederlandse titel willen rijden, ook goed. Maar laat de KNSB daarvoor proberen een andere oplossing te verzinnen dan meerijden op een dag waarop het marathonschaatsen zich als sport op z'n allerbest moet presenteren. En in die entourage horen de masters simpelweg niet meer thuis. Dat zou eventueel nog kunnen wanneer mannen als Arnold Stam, Kurt Wubben, Joost Juffermans, Yoeri Lissenberg en andere sterren met een grote staat van dienst zich in de strijd zouden mengen. Maar dat is niet het geval. In het huidige peloton heeft slechts een enkeling kwaliteiten die nog tot de verbeelding spreken.
Komisch was in dat opzicht een moment ergens op driekwart van de wedstrijd. De speaker liet weten dat het peloton 'even stil stond'. Maar dat was al zo'n 75 ronden het geval. Het tempo lag in ieder geval niet hoger dan dat tijdens een gemiddeld recreantenuurtje op een willekeurige ijsbaan. Het peloton stond vaker rechtop dan dat er werd gekoerst.
Onderscheiden
Op die manier was het voor Wennemars niet heel ingewikkeld om zich te onderscheiden. Nadat hij had gezien hoe drie mannen een ronde voorsprong pakten, voegde Wennemars zich daar met een medevluchter ook bij. Al vlot daarna ging hij alleen op avontuur met Kurt van de Nes. "Dat was zwaar", bekende Wennemars. "Ik sloot net aan de achterkant van het peloton aan toen Van de Nes er aan de voorkant vandoor ging. Moest ik meteen door. Toen ik eenmaal bij hem kwam, was ik kapot. Kon ook geen kopwerk meer doen."
Dat had Van de Nes ook in de gaten tijdens de vele ronden durende vlucht, waarin het tweetal meter voor meter naar de staart van het peloton kroop. "Hij kon niet, zei Wennemars. Maar ik had ook de indruk dat hij niet echt wilde. Zeker in het begin van onze vlucht heb ik verreweg het meeste kopwerk moeten doen", stelde Van de Nes.
De 49-jarige Zwollenaar besefte goed dat hij kansloos was tegen zijn zeven jaar jongere rivaal. "Ik had moeten wegrijden toen hij nog niet helemaal bij me was, maar ik wachtte en dat was een fout." Zo wist Wennemars ook dat het gepiept was toen hij aansloot bij Van de Nes. "Het moest raar lopen wilde ik de titel niet binnenhalen."
Door Eric Korver - Laatste update op 02 jan om 20:15
Verslag 6 banen wedstrijd C1, Masters 1 Haarlem 5 november 2017
De eerste lichte nachtvorst is geweest en de derde wedstrijd in het zesbanen toernooi zit er weer op.
Het was een druk weekend, zaterdag Den Haag en zondag Haarlem. Niet iedereen kon beide wedstrijden komen.
Ook ik kon niet aanwezig zijn in Den Haag. Deze wedstrijd werd op meerdere gebieden, zo ik vernomen heb, een spektakel.
Nu naar Haarlem. Voordat de Masters van start mochten gaan was er eerst een zinderende wedstrijd met de C1.
In de eerste ronden schoten de ronde tijden naar beneden naar 28 sec per rondje en werd het een waar slag veld.
Al snel ontstond er een kopgroep van 7 man die door bleven beuken met Eric Bischops aan de leiding.
Daarachter het peloton en daar weer achter een heel veld met losse rijders die de eerste 10-15 ronden al naar huis konden.
Toen moesten er nog 55-60 ronden komen. Het peloton bleef hard doorrijden en de 7 koplopers gingen op jacht naar de staart van het peloton.
Dat bleek niet eenvoudig en de kopgroep viel dan ook uit elkaar maar op een enkeling na kregen ze een ronde voorsprong.
Niet lang daarna ging een tweede van groep er vandoor en ook zij kregen een ronde.
Uiteindelijk bleven er 17 rijders met een rondje over en 2 daarvan hadden 2 ronden.
Toen was het de beurt aan de Masters.
Er gingen 50 man van start voor de 70 ronden.
Sam Meissen reed voorzichtig weg na het startschot en het peloton liet hem ronden lang op 100 meter rustig zijn gang gaan.
Tot een enkeling (o.a. Jan Hubert en Stan Jonkmans) dacht: “misschien kan ik wel met Sam samen een rondje pakken”, maar zover is het natuurlijk niet gekomen, want Sam had geen haast en het peloton kwam op gang.
Er werden minuten lang ronden van 32 en 33 seconden gereden, en als het peloton dan tot rust kwam probeerde Jan Hubert weer weg te komen.
Verder op in de wedstrijd probeerde Richard Kramer en Cees Hooft hetzelfde. Keer op keer reden zij om de beurt weg weg en keer op keer werd de wedstrijd gecontroleerd door de gebroeders Gaasenbeek, Paul Robijn, Veerman en Tonny van Vliet en anderen.
Uiteindelijk draaide het uit op een massasprint en de aanvallers hadden hun kruit verschoten en wisten sowieso dat ze in een sprint verloren zouden zijn.
Het resultaat was dat de smaakmakers van de wedstrijd achterin eindigden en de mannen die de zaak gecontroleerd hadden en een rappe sprint in de benen hebben dik in de punten vielen.
Maar dat is het spel en dat wordt ook door iedereen geaccepteerd en wie dat niet doet heeft het niet begrepen.
Jan Hubert sprak ik nog even in de kantine en ondanks dat hij “maar” 24ste was geworden, na de enorme strijd die hij vooral in zijn eentje had geleverd, was hij een tevreden man en vertelde mij breed lachend dat het toch een keer ging lukken. En hij heeft gelijk zoals in Utrecht daar kreeg hij hulp en dan ……….. dan pakt hij dat rondje.
Tot slot moet Edwin Roetman nog even genoemd worden, die reed, voordat de bel voor de laatste ronde klonk, hard weg, maar werd toch na de laatste bocht toch terug gehaald door Robert Gaasenbeek die de sprint overtuigend won.
Een heel snelle wedstrijd, waar veel gebeurde maar toch weer niet, met een gemiddelde van 35,4 sec. per ronde waarbij 1/3 van de rijders de wedstrijd niet hebben volbracht.
Foto
Verslag 6 banen wedstrijd Masters 1 Utrecht 22 oktober 2017
Het was weer de eerste wedstrijd voor de mannen.
Een test om te zien en voelen hoe de benen het houden en hoe iedereen weer uit de zomer is gekomen.
Natuurlijk is dit ook weer de eerste aanwijzing hoe de krachtsverhoudingen onderling liggen.
Willem Westerveld gaf het startschot voor de ruim 60 rijders en Jan Hubert en Stan Jonkmans en nummer 76 hadden er zin in om de 70 ronden te winnen.
De rest van de rijders hielden zich koest, maar Paul Robijn kon zich toch niet beheersen en reed met nummer 136 erachteraan.
De drie koplopers kregen 300 meter en niet meer.
Arnold Gaasenbeek reed nog naar Paul Robijn en ook Cees Hooft mengde zich in de strijd.
Na 11 ronden was de kopgroep uit elkaar gevallen en Jan probeerde nog alleen, maar het peloton was nog fris en bleef lekker doorrijden.
Het brak Jan op, zodat na 15 ronden koers, het peloton weer bij elkaar was.
Met het rondebord op 53 ontstond er weer een kopgroep met de Gaasenbeekjes, Arjen Bakker, Kurt Wubben, Tonny van Vliet en Jan Hubert.
Ook Richard Kramer meld zich nu voorin en rijd weg van het peloton.
Met rondebord op 44 ontstaat er een serieuze groep met Kramer, Sam Meissen, Kees Mooijer, Tonny, Paul Robijn, Wubben, Sjoerdt Brand en Cees H.
Bij rondebord op 36 hebben ze een ronde.
Na 40 ronden rijden (rondebord op 30)ontstond er weer een groep die het erop ging wagen met wederom Richard Kramer, Robin Veerman, Jan Hubert, Paul Robijn, Arnold Gaasenbeek, John van Dijk, Arno van der Veen en Sjaak Botman.
Ook Kurt Wubben was meegeslopen.
Paul Robijn, Jan Hubert en John van Dijk moesten lossen.
Dit betekende dat 13 man een ronde hadden op het peloton en Kurt en Richard er zelfs 2 hadden.
Jan Hubert had zo sterk met zijn krachten gesmeten dat hij, nadat het peloton gefinished was, met het ronden bord op 10, hij spontaan in de bocht viel en de wedstrijd leiding hem als 13de klasseerde zonder dat het nodig was om de race uit te rijden.
Overigens won Robert Gaasenbeek de eindsprint van het peloton.
Bij het rondebord op 6 kregen de koplopers, met 1 ronde voorsprong, de bel en wist Arnold Gaasenbeek de sprint te winnen.
Er bleven nog twee man over Richard en Kurt. De laatste was duidelijk de sterkste in de sprint.
Met 46 man in de finish lijst was het weer een prachtig evenement met petje af voor deelnemers, publiek, organisatie en de vakkundige jury.
Voor de uitslag zie bijlage
NB BELANGRIJK de transponders van Tonny van Vliet, Marco Tiller, Jaap Pereboom, John van Dijk en Kurt Wubben werken niet goed en volgens het reglement moeten de rijders daar zelf voor zorgen met risico van het niet opgenomen worden in de uitslag!
25 februari 2018
De laatste wedstrijden zijn verreden in Haarlem, en de eindklassementen zijn bekend. Bij de heren C haalde Douwe Boonstra de overwinning na een mooie wedstrijd binnen. Bij de Masters stelde Arnold Gaasenbeek de eindzege vast en bij de dames heeft Pien van den Bos het klassement gewonnen in een door een valpartij ontsierde finale. Klik hier voor alle eindstanden.
5 februauri 2018
Helaas is er bij de uitslag van de dames wedstrijd iets misgegaan. Dames die de wedstrijd niet reglementair hadden uitgereden hebben toch punten gekregen. Dit is aangepast en de nieuwe uitslagen en klassementen staan online.
Verder heeft Haijo van der Werf ook weer een verslag van de heren Masters gemaakt. Klik
21 januari 2018
Het wedstrijdverslag van de tiende wedstrijd, verreden op "De Westfries" in Hoorn, staan net als de uitslagen online.
7 januari 2018
In het schema onderstaand staan de iutsalgen van het Gewestelijk Kampioenschap voor de jeugd, verreden in Haarlem.
4 januari 2018
Gisteravond is alweer de achtste wedstrijd van het 6 banen toernooi verreden. Plaats van handeling was het winderige Amsterdam. Zie de uitslagen en het wedstrijdverslag (Masters).
14 december 2017
Het programma van het Gewestelijk Kampioenschap voor de jeugd is bekend.
Categorie Ronden Uitslag
Dames Pupillen B 6 Uitslag
Heren Pupillen B 6 Uitslag
Dames Pupillen A 7 Uitslag
Heren Pupillen A 9 Uitslag
Dames Junioren C 15 Uitslag
Heren Junioren C 20 Uitslag
DWEILPAUZE+Prijsuiteriking DPB t/m HC
Dames Junioren B 20 Uitslag
Heren Junioren B 35 Uitslag
Dames Junioren A 25 Uitslag
Heren Junioren A 40 Uitslag
Prijsuitreiking DB t/m HA
Afhankelijk van het aantal deelnemers bij de junioren A en B wordt terplaatste bepaald of de wedstrijd gecombineerd wordt.
2 december 2017
De uitslagen van gisteravond zijn geplubiceerd en staan online.
23 november 2017
Gisteravond zijn de gewestelijke kampioenschappen op de Jaap Eden baan in Amsterdam verreden. Drie spectaculaire wedstrijden werden voorgeschoteld onder mooie omstandigheden. De uitslagen staan online.
6 november 2017:
Het wedstrijdverslag van Haijo van der Werf staat online. Onder het kopje Verslagen.
5 november 2017:
Een technisch probleem met het transpondersysteem van MyLaps heeft er voor gezorgd dat de wedstrijd van de heren Masters gisteravond behoorlijk in de war is geschopt. Het probleem diende zich halverwege de wedstrijd aan, en werd sindsdien snel erger. Gevolg van dit probleem is geweest dat het aantal rondes tijdens de wedstrijd onjuist is en dat niet de volledige afstand is gereden. Samen met zowel de doorkomst op de video als op de computer is de uitslag opgemaakt waarvan de volledige jury overtuigd is. Het probleem zal nader onderzocht worden om herhaling te voorkomen. Om extra verwarring te voorkomen is de transponderuitslag bij deze wedstrijd niet gepubliceerd.
Update: Een en ander is uitgezocht. De techniek in Den Haag is in orde. Het probleem is gevonden en het zat in verkeerd doorgegeven transpondernummers bij meerdere rijders. Uitdrukkelijk verzoek aan alle rijders om transpondernummer op de startlijst te controleren. Bij wijzigingen aan de transponder graag dit door geven aan je baancontactpersoon én zelf wijzigen op mijn KNSB.
23 oktober 2017:
De uitslagen van de eerste wedstrijden staan online. De masters staan er nu ook op.
Ook is er een wedstrijdverslag te vinden onder het kopje "Verslagen".
De bijgewerkte regelementen staan online. Klik hier
De wedstrijdkalender is bekend. Klik hier
Let op: De aanvangstijd van 14 januari is gewijzigd. 18:00 ipv 20:00
Doordat de landelijke marathon kalender op 9 en 10 februari 2018 is gewijzigd kan de zesbanentoernooi wedstrijd in Alkmaar niet doorgaan deze wedstrijd is verplaatst naar 29 december 2017 eveneens in Alkmaar aanvang 21.15 uur, let op de startvolgorde is het zelfde gebleven als van 9 februari